การเรียนรู้การให้การเป็นเพื่อนให้กับคนที่เสียชีวิตไปแล้วไม่ได้เรียนรู้ทุกคน ฉะนั้นฉันพยายามจะเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของตัวเองในการพูดคุยกับเพื่อนสาวของฉันที่เสียชีวิตไปแล้วและเป็นการเป็นเพื่อนที่ดีต่ออีกฝ่าย.
ฉันยังจำกับวันที่เข้าไปเยี่ยมเพื่อนสาวของฉันอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลอยู่ นการบอกลาที่กำลังมาถึงดันทำให้เกิดความสับสนและอึดอัดในใจฉัน ไม่ว่าจะมีอะไร ก็ต้องพูดคุยกับเพื่อนของเราให้เสร็จก่อนที่เธอจะล่วงล้ำไปตามธรรมชาติ.
ฉันตั้งตัวนั่งเบาในเตียงของเพื่อนของฉัน อารมณ์ของฉันป่าวประหลาดใจและมีความเครียด ฉันไม่เคยเข้าใจว่าการเป็นเพื่อนกับคนที่ไม่มีอยู่แล้วจะเป็นอย่างไร แต่ผมเห็นว่าเราต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อช่วยเพื่อนของเราให้สงบสุข.
พูดฝ่ายละครึ่ง
เมื่อเริ่มพูดคุยกับเพื่อนของฉัน ฉันรู้สึกว่าไม่มีอะไรที่จะพูดและว่าเราไม่สามารถตั้งคำถามได้ เพราะฉะนั้น ฉันต้องแบ่งปันประสบการณ์ของตัวเองเกี่ยวกับเพื่อนของเรา ซึ่งฉันคิดว่าสิ่งนี้จะช่วยให้เพื่อนของฉันได้ฟังและรู้สึกถึงความหวังและการหายของฉัน ฉันได้บอกเพื่อนของฉันว่าต้องขออภัยอย่างจริงจังสำหรับสิ่งที่ทำผิดพลาดในอดีตและไม่อยากให้ฉันมีความผิดอีกต่อไป.
เป็นเพื่อนของตัวเอง
ทีนี้ ฉันต้องยิ้มไว้และกลับคืนไปที่บ้านของฉัน เพื่อนของฉันก็มาตามหลังฉันเป็นเวลาหลายเดือน ฉันเริ่มจดบันทึกความทรงจำของเพื่อนของฉันและลองหารู้จักกับเธอใหม่ ฉันเรียนรู้ว่าคนต่างก็มีความสามารถในการดูแลตนเองและแก้ไขปัญหาเอง แม้ว่าเพื่อนของฉันจะไม่อยู่กับเราอีกต่อไป แต่ฉันยังคงพบเพื่อนของฉันในการฝันของฉันอยู่บ่อยๆ.
จากประสบการณ์ของฉัน ฉันคิดว่าเป็นเพื่อนของคนที่เสียชีวิตไปแล้วนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้ การขอโทษอย่างจริงจังและการช่วยเหลือคนต่างๆ อาจช่วยให้เพื่อนของเราไม่ต้องตายโดยเป็นเพียงคนเดียว การยันตัวว่าเรายังคงจดจำและกำลังเรียนรู้อยู่ทุกวันนั้นเป็นเรื่องที่มีความหมายอย่างมากให้กับชีวิตของเรา.
